جاده ناجور مه داشت و لغزنده هم بود...دوبار نزدیک بود چپ بشیم...بخندیم!!!مسافرا رفتن رو اعصاب راننده که آقا درست برون ما خانواده داریم...کلی آدم منتظر  مان...راننده‌م جوش آورد که مگه من بی کس و کارم؟؟؟ تصمیم گرفت عین کامی کازه برونه...آبادانیه...کارت اخلاق حرفه‌ایشم تو جیبش بود(خودش میگفت)...

پ.ن.
1-سلام عزراییل جان...کسی منتظر من...من آماده‌ی مردن نیستم... درسته آرزوتو دارم اما از غافلگیری وسط جاده بین کلی غریبه هیچ خوشم نمیاد...اونم تو قراضه  ترین اتوبوس این مسیر...مردونه دفعه دیگه بیای پایه‌تم...از امتحان دادنم راحت می‌شم خداییش...

2-ولی خوب نیست آدم مث گاو سرشو بندازه پایین ساکشو ببنده بیاد سرجاده سوار اتوبوس بشه که مثلا خانواده رو سورپرایز کنه...اگه مرده بودی جوابشونو چی میدادی خره؟...هه هه هه اگه مرده بودم بابام منو می کشت

3-”اتوبان، رودخانه ای غمگین است که مرا از تو دور می کند“...

4-انصاف نیست اما وقتی تو منتظرم نباشی یعنی که هیچکس چشم انتظار من نیست...هیچکس...هیچکس...